We hebben dit jaar een thema: Samen mijn we een P. De p van prematuren
dit thema zette mij aan het denken want ja, weet iedereen wel wat er allemaal komt kijken bij een prematuren kindje. ik denk dat een hoop mensen wel een gedachten erbij hebben maar voel je het ook echt. Ik denk dat het voelen alleen kan wanneer je het ook echt hebt mee gemaakt. Wanneer je het van dichtbij hebt gezien. Wanneer je misschien wel zelf in deze hele cirkel en proces hebt gezeten. of misschien wel inzit.
mensen die mij of ons al langer volgen weten dat wij Prematuren kleding maken. Dat is ons doel. Onze inzet en onze visie want zeg nou eerlijk. heb jij wel eens in een winkel een uitgebreid prematuren aanbod aan kleding gezien? en dan wel te verstaan “passende kleding”. het aanbod is zo minimaal terwijl de kleinste kwetsbare kinderen toch ook een mooi aanbod verdienen? toch ook passende en aantrekkelijke kleding aan willen. Het kindje zal er niet veel van meekrijgen en een keuze of stem hierin hebben maar als kersverse ouders in welke situatie je ook bevind wil je toch gewoon passende kleding.
toen ik van dichtbij er steeds een klein beetje mee geconfronteerd werd. dacht ik steeds vaker dit kan anders!! dit moet anders. Deze ouders moeten en kunnen ook passende kleding kunnen kopen.
Gelukkig ben ik gezegend met 3 voldragen kinderen. Maar niets was minder waar. Toen onze middelste geboren werd kwam zij als kleine baby in het WKZ te liggen. Met overmatig spugen. Wat je dan allemaal ziet wat je hoort waar je maar een heel klein stukje van mee krijgt is echt zo’n klein stukje als wat deze ouders meemaken en in zitten. In de koffie kamer leer je ouders kennen de kamertjes zijn klein ieder heeft zo zijn eigen verhaal. Soms wil je gewoon kletsen. Zo kwam ik in contact met ouders waarvan het kindje veel te vroeg geboren was. en weer hoorde ik dezelfde opmerkingen.
* geen passende kleding.
* weinig aanbod.
*neutrale kleuren maar geen printjes of minimaal.
Dit is nu zo’n 3,5 jaar geleden.
een jaar later kwam ik weer in een ziekenhuis traject terecht met onze jongste zoon! Hij had een hersenvliesontsteking.
Weer niets met prematuren van mijn eigen kindjes te maken maar weer de verhalen de gesprekken met andere ouders.
weer dezelfde soort gelijke opmerkingen en gesprekken maar dan weer met een heel ander verhaal.
Ik was gastouder met 3 van mijn eigen kindjes en elke dag andere kinderen waar ik deed oppassen. maar toen onze jongste zo ziek was wilde ik dat niet meer ik wilde bij hem zijn. Er voor hem zijn en voor de meiden want wat hebben die ook een hoop moeten doorstaan. De oudtse, met haar zusje en broertje. de zorgen en spanning voelen.
Ik wilde van mijn hobby mijn werk maken en zei de opvang op en ging aan de slag voor prematuren kindjes. en wat een plezier en voldoening zag en had ik hierin. dit was mijn roeping dit was wat ik moest doen.
Wil je nou meer hiervan weten ga dan naar mijn instagram facebook pagina. want hier delen we steeds een soort p maar zullen we ook ons eigen verhaal delen waarom we dit hebben gestart waarom ben ik dit gaan doen.
En hier zie je natuurlijk ook veel van onze dingen die we gemaakt hebben!! en wat we kunnen maken.
Maar wil je nu kijken wat we op voorraad hebben kijk dan op de website.
Groetjes Joanne
